Ignatiaanse spiritualiteit

De ignatiaanse spiritualiteit dankt haar naam aan haar grondlegger, de heilige Ignatius van Loyola (1491-1556). Ignatius was een edelman uit Baskenland, Noord-Spanje. Als soldaat raakte hij gewond en tijdens een lange en pijnlijke periode van herstel, maakte hij een sterke bekering door. Deze periode werd gevolgd door een « geestelijke pelgrimstocht » die jaren later zou leiden tot de stichting van de orde van de Sociëteit van Jezus, de jezuieten.

Ignatius’ benadering van persoonlijke geestelijke groei is gebaseerd op zijn eigen intuitie en zijn ervaring dat God met elk mens op een persoonlijke en directe manier in relatie staat. Ignatius heeft zijn geestelijke werkwijze schriftelijk uitgewerkt. Uit deze aantekeningen zijn uiteindelijk de « Geestelijke Oefeningen » ontstaan.

De Geestelijke Oefeningen worden nog steeds gebruikt door degenen die vanuit de ignatiaanse spiritualiteit leven. De ignatiaanse spiritualiteit draagt boven alles bij aan het opbouwen van een persoonlijke relatie met Jesus Christus, enerzijds door mensen te helpen ontdekken hoe ze innerlijk meer vrij kunnen worden, en anderzijds door het aanreiken van handvaten voor het maken van keuzes.

Gebed van Ignatius van Loyola
(Geestelijke Oefeningen n° 234)

Neem, Heer, en aanvaard
heel mijn vrijheid,
mijn geheugen, mijn verstand
en heel mijn wil,
alles wat ik heb en bezit.
U hebt het mij gegeven,
aan U, Heer, geef ik het terug.
Alles is van U,
beschik erover geheel volgens uw wil.
Geef dat ik U mag liefhebben,
die genade is mij genoeg.